Ostatnia kondygnacja wieży została zaadaptowana na magazyn, w którym przechowywane są dwie kolekcje dzwonków, w pewien sposób uzupełniające zasadniczą ekspozycję wyrobów ludwisarskich. Są to kolekcje Józefa Ryby i Jana Krasnodębskiego. Obaj panowie swoje kolekcjonerskie pasje poświęcili ręcznym dzwonkom wykonanym z różnych materiałów. W obu zbiorach przeważają dzwonki ceramiczne, przede wszystkim porcelanowe, ale też znalazły się w nich wyroby szklane i metalowe. Większość z nich ma charakter pamiątki, czy to z jakiegoś miejsca, czy jako upamiętnienie ważnego wydarzenia, np. rocznicy ślubu. Nawiązują też dekoracją do różnych świąt – Bożego Narodzenia, Wielkanocy, Dnia Matki, jak też miesięcy i pór roku Wśród ceramicznych są dzwonki sygnowane przez artystów lub znane wytwórnie, np. Wegdwood, Limoges, Hutschenreuter, przeważają jednak anonimowe. Większość zdobiona jest techniką kalkomanii lub druku naszkliwnego, ale są też malowane ręcznie. Dzwonki szklane w pełni oddają właściwości materiału z jakiego zostały wykonane. Część przyciąga wzrok kolorami, bezbarwne kolorowymi zdobieniami i złoceniami, a duża część plastycznymi wzorami uzyskanymi na powierzchni. Metalem, z którego wykonano większość dzwonków jest mosiądz. Wiele z nich wykonano w tradycyjnej technice odlewu. Obecnie jednak spotyka się wiele dzwonków formowanych z blachy, także stalowej. Wśród dzwonków metalowych w obu kolekcjach występują figuralne, o płaszczach zdobionych plastycznymi motywami różnego rodzaju, zdobione emalią i jej naśladownictwami. Obie kolekcje dają przykład bogactwa i różnorodności form i materiałów, w jakich obecnie występują dzwonki właściwie na całym na świecie.
