Tora to pięć pierwszych ksiąg Biblii tak zwany Pięcioksiąg Mojżesza – zawiera „Księgę Rodzaju”, „Księgę Wyjścia”, „Księgę Kapłańska”, „Księgę Liczb” i „Księgę Powtórzonego Prawa”. Tora jest najświętszym obiektem kultu. Przechowuje się ją w synagodze w aron ha-kodesz – specjalnej szafie bogato zdobionej. Tora jest zwojem pergaminu, nawiniętego na dwa drążki – rodały. Prezentowany na wystawie zwój ma długość 435 cm. Widać na nim tekst zapisany alfabetem hebrajskim, pisany tuszem, od strony prawej do lewej. Tora pochodzi z przełomu XIX i XX wieku prawdopodobnie z terenów Polski. Podczas czytania Tory, był zakaz jej dotykania, służyła do tego ozdobna wskazówka – jad. Tora była traktowana z najwyższym szacunkiem. W czasie najważniejszych świąt żydowskich ubierano ją w ozdobny strój, składał się on z haftowanego, aksamitnego pokrowca, na rodały nakładano Koronę Tory. Jej przykład prezentujemy w następnej gablocie. Korona Tory symbolizuje Boga oraz uznanie mądrości, świętości i władzy Tory nad wyznawcami judaizmu. Prezentowana Korona Tory powstała w pod koniec XIX wieku w Wiedniu. Wykonana jest z srebra. Jej kształt składa się z trzech nałożonych na siebie, zmniejszających się ku górze koron. Ozdobiona motywami roślinnymi. Wyposażona w ruchome dzwoneczki, na jej szczycie motyw orła. Korona wykopana na miejscu synagogi w Dubiecku i przekazana do przemyskiego muzeum w 1953 r.
