Monety celtyckie z Pikulic

Sześć srebrnych monet celtyckich z Pikulic pod Przemyślem. Dar od przypadkowego znalazcy. Średnica monet waha się pomiędzy 18,1 a 21 mm, grubość od 5 do 5,7 mm, a waga wynosi 8,257 do 10,064 g. Srebro, bite stemplem. Zabytki datowane są na II – I w. p.n.e. Na kolekcję monet składa się sześć srebrnych tetradrachm. Mają one charakterystyczną, płasko, bądź wklęsło – wypukłą formę. Na awersach numizmatów widnieją pojedyncze, duże, lekko spłaszczone guzki o regularnym, kolistym bądź owalnym obrysie. Natomiast na rewersach pojawia się schematyczny wizerunek konia zwróconego w lewo. Poszczególne części ciała zwierzęcia takie jak ogon, grzywa, stawy skokowe czy też pęciny podkreślone są niekiedy pojedynczymi kropkami. Ponad grzbietem konia widnieją okrągłe kropki rozmieszczone w różnych konfiguracjach: czworokąt, trapez, okrąg, pięciobok?, a pod jego brzuchem czasami widoczne są kropki i trójkątne bądź łezkowate znaki. Niekiedy również po lewej stronie konia odbito pojedynczą kropkę. Na niektórych numizmatach stempel został przyłożony nierówno i część konia oraz pozostałych znaków nie jest widoczna albo też poszczególne elementy wizerunku zostały zatarte wskutek intensywnego użytkowania przedmiotu. Monety należą do typu Vel’ký Bysterec i trafiły na ziemie polskie zapewne jako import z obszarów kultury puchowskiej. Jednostka ta rozwijała się na terenach północnej oraz wschodniej Słowacji od połowy III w. p.n.e., a jej materialne ślady łączone są z działalnością celtyckiego plemienia Kotynów. Przedstawiciele tej ludności pojawili się również na północ od Karpat, na obszarze Kotliny Sądeckiej i Żywieckiej. Społeczności lateńskie przyniosły ze sobą nowe zdobycze cywilizacyjne: nieznane narzędzia, ceramikę toczoną na kole, ozdoby, a także bite przez siebie monety. Nie wiadomo dokładnie, w jakich okolicznościach srebrne numizmaty pojawiły się na terenie Pikulic. Jednakże w dorzeczu górnego i środkowego Sanu, również w okolicach Przemyśla, poświadczone jest występowanie enklaw celtyckiego osadnictwa. Obecność tych społeczeństw potwierdzają znaleziska materiałów celtyckich z okolic Bachórza i celto-dackie z Medyki.