Przez całe wieki w mieszczańskich kamienicach nie było łazienek ani toalet. Ich funkcję najczęściej spełniała łaźnia, zwykle miejska i wychodki ulokowane na tyłach kamienicy. Ze względu na wiarę, iż choroby przedostają się do organizmu przez pory skóry, szczególnie rozszerzone pod wpływem kąpieli, wielu unikało mycia, jak tylko mogło. Stopniowo poglądy się zmieniały, ale łazienek przypominających współczesne droga jeszcze była daleka. Jednym z ważnych punktów było pojawienie się kompletów toaletowych, złożonych z dzbanka na wodę, miednicy i nocnika oraz różnego rodzaju pojemników na szczotki, mydło i różne drobiazgi toaletowe. Na wystawie prezentujemy dzbanki i miednice z XIX-wiecznych zestawów toaletowych najbardziej popularnych, bo wykonanych z porcelany i fajansu, zdobionych malaturą i kalkomanią. Komplety takie produkowało wiele wytwórni, o różnych i fasonach i sposobach zdobienia. Ich popularność zaczęła zanikać wraz z pojawieniem się tanich i bardziej wytrzymałych naczyń emaliowanych, a także z rozwojem wodociągów i kanalizacji, aż zupełnie wyszły z użycia.
