Zastawa stołowa, czyli naczynia służące do podawania potraw znane są od wieków. Wykonywano je z różnych materiałów – drewna, gliny, kamienia, metalu. Forma większości z nich nie uległa zmianie od momentu powstania, ale w różnych epokach pojawiały się nowe, co było związane ze zmianami i rozwojem kuchni z jednej strony, a zmianami obyczajów, szczególnie kultury podawania posiłków z drugiej. Największe zróżnicowanie zastawy stołowej, zaczęte już wcześniej, nastąpiło w XIX wieku. Pojawiły się osobne naczynia nie tylko na różne potrawy, ale i ich rodzaje, np. talerze na zupę, drugie danie, śniadaniowe, deserowe, na ciasta i jeszcze inne. Nie jest do końca pewne, kiedy pojawiły się pierwsze serwisy, czyli zestawy naczyń o takim samym zdobieniu i kształcie, ale znane są przykłady z okresu renesansu. Były to wyroby z metalu, fajansu lub majoliki, gdyż nie umiano w Europie produkować porcelany, a dalekowschodnia, znana w Chinach i Japonii od starożytności była bardzo droga i trudno dostępna. Porcelana europejska została wynaleziona w pierwszych latach XVIII wieku i właśnie z niej zaczęto produkować coraz piękniejsze i bardziej wymyślne serwisy, najpierw dla najbogatszych, ze względu na cenę. Z biegiem lat powstawało coraz więcej wytwórni i porcelana taniała, stając się w końcu dostępną dla wszystkich. Do dzisiaj to właśnie porcelana jest głównym tworzywem serwisów, zarówno obiadowych, jak i do kawy, herbaty, czy do deserów.
