Cassapanca to mebel do siedzenia, ława skrzyniowa, zaopatrzona w pełne oparcie i poręcze. Zwykle była bogato zdobiona, najczęściej snycerką, tj. rzeźbionymi ornamentami. Wykształciła się prawdopodobnie w XV lub XVI z cassone, to jest ozdobnej skrzyni, tradycyjnie używanej we Włoszech, zwykle stanowiącej prezent ślubny, rodzaj skrzyni wiannej. Cassone zwykle były prostokątne, również bogato zdobione, zarówno snycerką, jak i malaturą, a dodanie do nich oparcia i poręczy spowodowało powstanie nowego mebla – cassone, który poza tym zachowywał cechy skrzyni. Jego siedzisk jednocześnie było wiekiem skrzyni. Znana od renesansu, cassapanca była popularna w XVII wieku, a następnie w XIX, w okresie historyzmu. XIX-wieczne cassapanki czasem miały tapicerowane siedzisko, oparcie, a nawet poręcze.
