W okresie międzywojennym Marian Stroński często podejmował tematykę ludową. Malowanie dziewcząt w strojach ludowych, kolorowych, haftowanych gorsetach, kraciastych lub kwiecistych chustach dawały artyście możliwość pokazania malarskiego kunsztu, zaprezentowania się, jako wirtuoza pędzla i barwy. Stroński wpisywał się tymi pracami w nurt malarstwa polskiego pierwszej ćwierci dwudziestego wieku, wyrażającego fascynacje artystów pięknem ojczystej ziemi i polskiej wsi. Wiejskie motywy Mariana Strońskiego z powodzeniem można zestawić z obrazami Kazimierza Sichulskiego, Włodzimierza Tetmajera, czy Ferdynanda Pautscha. Teodor Axentowicz, nauczyciel przemyskiego artysty z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie także podejmował tematykę ludową. Obraz „Dziewczyna z Dubiecka” jest prawdziwą ucztą dla oka. Kobieta, ubrana w czarny, haftowany gorset, jasnoróżową zapaskę, okryta kraciastą, kolorową chustą, jest przedstawiona na tle zimowego pejzażu. Na głowie ma jasną chustkę w kolorowe kwiaty. Jej policzki są zaróżowione od mrozu. Artysta zastosował w tym obrazie ulubione kontrasty, zestawianie barw zimnych z ciepłymi: intensywnej czerwieni i chłodnych błękitów. Zwróć uwagę na sposób malowania: na szerokie pociągnięcia pędzla w partii śniegu, na mięsiście i grubo malowaną chustę na ramionach dziewczyny. Można poczuć miękkość i ciepło tkaniny. Dziewczyna była prawdopodobnie jedną z ulubionych modelek Strońskiego. Malował ją kilkukrotnie. Na wystawie widzimy ją jeszcze na obrazie pod tytułem „Dziewczyna z okolic Dubiecka”, wiszącym na prawo od okna.
