Sygilaria

Sygilaria (łac. Sygillaria)– skamieniałość zwana jest inaczej drzewem pieczęciowym, pieczątkowcem. Ta naczyniowa roślina kopalna należy do rzędu Lepidodendrowców. Ten wymarły rodzaj widłaka, wielkości drzew, żył w okresie karbonu (360 – 300 milionów lat temu). Karbońskie widłaki miały wielkie pnie. Wnętrze pnia nie było mocno zdrewniałe, zawierało bardzo mało drewna często wewnątrz było puste. Dlatego uchowane w węglu kamiennym sygilarie, jako skamieniałości, nie są zachowane w postaci walca, ale jako silnie spłaszczone, płaskie „deseczki” z charakterystyczną ornamentacją. Przedstawiony okaz Sygilarii jest naturalnym fragmentem skamieniałości roślinnej w postaci kamiennego, spłaszczonego pnia o długości 41 cm, szerokości 11,5cm, grubości 3,7 cm, barwy czarnej. Kształtem przypomina zwęgloną płaską kłodę o chropowatej powierzchni pokrytej śladami blizn, które ułożone są prawie regularnie. Są to zachowane odciski miejsc przyczepu liści. Liście umieszczone były na poduszkach liściowych. Poduszki te zachowały się w postaci okrągłych śladów powstałych, na powierzchni pnia, po opadnięciu liści. Te regularne wgłębienia, odgniecenia swym wyglądem przypominają pieczątki. Stąd nazwa roślin drzewa pieczęciowe. Szczątki tych roślin odegrały ważną rolę w tworzeniu się pokładów węgla kamiennego.