Dzwon został wykonany z brązu i ozdobiony neorenesansowym ornamentem rozmieszczonym w dwóch fryzach – na pierścieniu odsercowym i w górnej części płaszcza. Na płaszczu widnieje godło herbowe Przemyśla z okresu austriackiego (niedźwiedź w prawo nad nim sześciopromienna gwiazda). Nad dolną krawędzią sygnatura: JAROSZEWSKI LUDWISARZ W PRZEMYŚLU. Na szyi w dwu rzędach napis: WYLANY R 1878 ZA BYTNOŚCI WIELMOŻNEGO PANA W WAYGARTA PREZESA MIASTA. Dzwon jest jednym z nielicznych zabytków ludwisarstwa z zachowanym oryginalnym sercem i drewnianym jarzmem. Powstał zapewne okazjonalnie, jako wizytówka umiejętności ludwisarza; nie ma przekazów, by był używany jako urządzenie sygnalizacyjne. Pochodzący z Radymna lub z Lubaczowa ludwisarz Jan Jaroszewski był czynny w Lubaczowie i Przemyślu w latach 1848-1885. Dzwon jest umocowany za pomocą ręcznie kutych żelaznych płaskowników na drewnianym jarzmie. Po obu stronach jarzmo okute jest żelazną końcówką z metalowymi trzpieniami. Trzpienie te były umieszczane w łożysku. Dźwięk z dzwonu wydobywał się i dzięki kołysaniu całym zestawem – jarzmem i zamontowanym doń dzwonem.
