Prace Anieli z Wolskich Pawlikowskiej i Jana Ekierta.
Przykładami współczesnej sztuki religijnej na wystawie są prace Anieli z Wolskich Pawlikowskiej i Jana Ekierta. Aniela Pawlikowska podejmując tematykę religijną często sięgała do motywów zaczerpniętych ze sztuki ludowej, łącząc tradycję treści z nowoczesnością formy. Tak było też w przypadku teki „Bogurodzica”, wydanej w 60 egzemplarzach przez Bibliotekę Medycką w pierwszej połowie lat trzydziestych XX wieku. Teka składa się z dziesięciu linorytów ręcznie kolorowanych akwarelą, których tematyka nawiązuje do świąt maryjnych. Na wystawie widzimy „Królową Korony Polskiej”, pracę odnosząca się do uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, obchodzonej przez Kościół Katolicki 3 maja. Kult Matki Boskiej jako opiekunki Polski i Polaków istniał od dawna i miał szczególne znaczenie w momentach kryzysów, wojen i nieszczęść, które dotykały państwo. Oficjalnie święto Królowej Korony Polski ustanowione zostało w 1924 roku łącząc je z obchodami Konstytucji Trzeciego Maja. Aniela Pawlikowska w swoim przedstawieniu Królowej Korony Polskiej wykorzystała szereg motywów i symboli odwołujących się do historii i kultury narodu. Maryja ukazana frontalnie, w półpostaci, trzymająca na swej lewej ręce Dzieciątko, to przedstawienie nawiązujące do typu Hodegetrii, z których najbardziej znanym i czczonym w Polsce jest ikona Matki Boskiej Częstochowskiej. Atrybuty władzy królewskiej trzymane w rękach Matki Boskiej i Jezusa, czyli berło w formie buławy hetmańskiej i jabłko oraz otwarte korony na głowach, przywodzą na myśl regalia piastowskie. Po bokach korony Maryi widzimy dwa białe orły. Biały maforion, którym owinięta jest twarz Matki Boskiej przypomina średniowieczną podwikę. Królowa Korony Polskiej ubrana jest w karminową suknię i ugrowo-złocistą kapę dekorowaną motywem liści i owoców dębu – symbolami siły. Dzieciątko Jezus o słowiańskim typie urody, ubrane jest w szatę ozdobioną deseniem z plastrów miodu, a jego płaszcz w pszczoły i kwiaty – motywy oznaczające pracowitość nagradzaną szczęściem i bogactwem. Charakter linorytu łączy w sobie syntetyczną dekoracyjność art déco, linearność ludowego malarstwa na szkle i tradycyjne ujęcie wizerunku Matki Boskiej. „Boże Narodzenie” i „Ukrzyżowanie” autorstwa Jana Ekierta wykonane w technice olejnej przedstawiają zupełnie inny sposób ujmowania tematów religijnych. Religijność Ekierta jest intymna, refleksyjna, osobista i pozbawiona symboli. Jego prace o specyficznej ekspresji, dalekie są od realizmu, niosą w sobie doświadczenia artysty z kubizmem i futuryzmem, z którymi to kierunkami zetknął się mieszkając od 1945 roku w Paryżu. „Boże Narodzenie” to niewielka praca namalowana przez artystę w 1953 roku. Z barwnych plam i kompozycji ciemnych linii zbudowane zostało wnętrze murowanej stajni krytej strzechą. Przez otwór w dachu widać rozgwieżdżone niebo, a padające niebieską smugą światło rozjaśnia postać Maryi tulącej do piersi nowonarodzone Dzieciątko. Maryja siedzi na klepisku, a Jej niebieski szeroki płaszcz, jak namiot, okrywa głowę i ramiona, opadając na ziemię. Za plecami Matki, w cieniu, widzimy stojące przy żłobie zwierzęta. To jedyni świadkowie tej intymnej sceny. Obok znajduje się obraz „Ukrzyżowanie”. Spośród ekspresyjnych linii, plam fioletu i czerwieni wyłania się szmaragdowa postać Chrystusa rozpiętego na krzyżu. Formy pod krzyżem układają się w kształty postaci. Kolorystyka pracy i zagęszczenie linii skierowanych w różnych kierunkach wzmagają dramatyzm sceny.