Wszystkie pisanki prezentowane na wystawie pochodzą z Huculszczyzny. Zostały wykonane w 1936 roku. W zbiorach Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej. Pisanki huculskie wykonane są techniką batiku, czyli nanoszenia gorącego wosku na jajko i farbowania na kolejne kolory. Technika ta wymaga treningu, dlatego huculskie dziewczynki rozpoczynały pisanie wielkanocnych jaj bardzo wcześnie, aby po wielu latach dojść do perfekcji. Najpiękniejsze pisanki, misterne i finezyjne były swoistymi amuletami i świątecznymi podarunkami dla krewnych i znajomych. Są zrobione z ogromną precyzją i starannością. Huculskie pisanki wyróżnia bogata ornamentyka i bardzo drobne wzornictwo, które można określić jako mozaikowe. Dominują motywy geometryczne w postaci linii, trójkątów, kół, rombów, prostokątów, kędziorów, krzyży, kratkowań, spiral, szachownic, które mają symbolikę solarną, magiczną i płodnościową. Charakterystyczna dla pisanek z regionu huculskiego jest również ornamentyka zoomorficzna. Wizerunki konia, jelenia, ptaka i ryby należą do motywów zdobniczych służących dawnym magicznym działaniom i zwiększających moc pisanki. Często pojawia się na pisankach „drzewo życia”, czyli symbol nieskończoności i związku między życiem na ziemi a wiecznością. Różne ornamenty wypełniają całą powierzchnię jajka, najczęściej w układzie pasowym. Kolorystyka tła pisanek huculskich jest utrzymana w tonacji żółtobrązowej lub czarnej, a motywy zdobnicze w kolorach: żółtym, pomarańczowym, czerwonym, zielonym, białym wypełniają całą powierzchnię jajka. Dla pisanek huculskich charakterystyczne są ciepłe barwy.
