Instrument muzyczny wykonany z rogu koszernego zwierzęcia, najczęściej barana. Używany przez Żydów w celach kultowych, szczególnie podczas święta Rosz-Ha-Szana, kóre w Polsce nazywano Świętem Trąbek. Uroczyste dęcie w szofar kończyło Święto Jom, Kipur. W starożytności dźwięki szofaru towarzyszyły wojnom, ostrzegały przed niebezpieczeństwem, były obecne w liturgii świątynnej. Według wierzeń judaizmu, prorok Eliasz będzie nim zwoływał zmartwychwstałych na sąd ostateczny. Szofar pochodzi z pierwszej połowy XX wieku. Został podarowany do zbiorów Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej w 1983 r. przez Salomona Freifelda. Był on jednym z głównych działaczy Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów, które powstało w Przemyślu w 1950 r. Głównym celem Towarzystwa była dbałość o ciągłość kultury i języka jidysz.
