Waza alabastrowa [H-256 MK, hol – balkon gł. bud.]
Waza wykonana z alabastru, powstała na początku XIX wieku, wytwórnia nieznana. Muzeum posiada dwie takie same wazy, przekazane do zbiorów 1970 roku. Druga prezentowana jest piętro niżej. Rzeźbiona waza o bogatej dekoracji z ornamentem roślinnym i antycznym. Ma formę amfory na wąskiej stopie, z dwoma uszami, przykryta pokrywką zwieńczoną motywem szyszki. Uszy mają esowaty kształt, w dolnej ich części maszkarony – głowy wyłaniającej się z liści, u góry, ucha zakończone głową ptaka na długiej szyi. Na brzuścu wazy przedstawiona scena „Odyseusz przy stole Kirke”. Relief wykonany na podstawie szkicu z początku lat dziewięćdziesiątych XVIII wieku, autorstwa angielskiego rzeźbiarza Johna Flaxmana. Artysta stworzył cykl ilustracji do „Odysei” Homera. W 1805 roku opublikowano je w wersji akwaforty. Waza prezentowana piętro niżej analogiczna do tej, przedstawiono na niej inną scenę z „Odysei” – „ Eurykleja odkrywa Odyseusza”. Tego typu wazy, podobnie jak rzeźby w stylu antycznym, były elementem wystroju magnackich rezydencji. Najczęściej z białego marmuru lub alabastru, nadawały wnętrzu lekkości i romantyczności. Moda na sztukę antyczną nieprzerwalnie trwała od okresu nowożytności do początku XX wieku. Umiłowanie klasycznego kanonu piękna, miało odzwierciedlenie w wszystkich dziedzinach sztuki. Do tej popularności przyczyniły się odkrycia archeologiczne, w XVIII wieku. W Polsce sztukę antyczną spopularyzował Król Stanisław August Poniatowski. Jako wielki miłośnik sztuki, sprowadził do Polski kopie najpopularniejszych rzeźb starożytnych. Zatrudnił włoskich rzeźbiarzy, którzy wykonywali na jego zamówienie liczne dzieła.