Obraz Mariana Strońskiego „Noc”, to tylko pozornie czarno-biała kompozycja, zbudowana z nieregularnych, geometrycznych kształtów. Przyjrzyj jej się dokładniej. Odejdź kilka kroków i przymknij oczy. Po chwili dostrzeżesz, że to wnętrze pracowni, gdzie tytułowa noc gra księżycowym światłem i cieniem, nadając kształtom nowych znaczeń. Po lewej stronie można dostrzec zarys postaci stojącej przy sztaludze. Obok niej, po prawej wysoki smukły kwiat we flakonie, a na szafie siedzi pies lub kot. A może to tylko figurka? Teraz podejdź bliżej. Przyjrzyj się palecie kolorów na obrazie. Z bieli wyłaniają się szmaragdowe zielenie i błękitne szarości, a w czerni dostrzeżesz karminy. Obraz „Noc” jest doskonałym przykładem mistrzostwa Strońskiego w operowaniu laserunkiem. Cienko nakładane na siebie półprzezroczyste warstwy kolorów, nierzadko wymieszane z werniksem, przenikają się i prześwitują jedne przez drugie. Całe nowatorstwo tak zwanej abstrakcyjnej twórczości Mariana Strońskiego polega na tym, że jest ona wynikiem jego wewnętrznych przemyśleń i potrzeby tego rodzaju wypowiedzi. Narodziła się od razu ukształtowana. W pracach nieprzedstawiających artyście nie chodziło o ukazanie rzeczywistości w sposób celowo zniekształcony, lecz o relacje kształtów i kolorów, o ich oddziaływanie na siebie. Stroński mówił: „Każda kreska, każda forma żyje”. Malarz uważał, że za pomocą sztuki abstrakcyjnej można powiedzieć o emocjach o wiele więcej, a ilość interpretacji jest nieograniczona.
