Marian Stroński, „Portret Ireny Śliwy”, około 1960, farby olejne na płycie pilśniowej. Obraz o wymiarach 95 na 75 centymetrów. Zbiory Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej w Przemyślu. Obraz przedstawia realistyczny portret kobiety siedzącej we wnętrzu. Na pierwszym planie, w fotelu siedzi kobieta w wieku około czterdziestu lat. Ukazana jest do wysokości kolan. Odwrócona jest nieco bokiem, w lewą stronę. Twarz skierowaną ma na wprost. Ubrana jest w szarą spódnicę do kolan i niebieski, zapinany sweter. Pod swetrem ma różową bluzkę z kołnierzykiem. Bluzka zapięta jest pod szyją srebrną, owalną broszką z koralem w środku. Kobieta prawą dłonią trzyma podłokietnik fotela. Lewą rękę położoną ma na kolanach. Trzyma w niej żółtą różę. Ta róża jest atrybutem kobiety. Irena Śliwa była przemyską malarką amatorką. Malowała pejzaże, widoki Przemyśla. Jednak jej ulubionym motywem były kwiaty. Dlatego Marian Stroński sportretował ją z kwiatem w dłoni. Kobieta ma jasną, spokojną twarz i szaroniebieskie oczy. W uszach ma duże, okrągłe kolczyki lub klipsy w kolorze błękitnym. Ma ciemne, brązowe włosy, które uczesała w gładką fryzurę z przedziałkiem i spięła z tyłu głowy. Po prawej stronie twarzy kobiety, na oparciu fotela, czerwony kwiat na niebieskim tle. To obicie fotela lub jakaś tkanina powieszona na meblu. Marian Stroński bardzo lubił używać kolorowe materiały i dywany, jako dekoracje do portretów, które malował. Tło w „Portrecie Ireny Śliwy” nie jest gładkie. Za kobietą, po lewej stronie, artysta namalował obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Jest on mało wyraźny, jakby rozmazany i schowany w cieniu. To dekoracja, a może marzenie Ireny Śliwy o dziecku zilustrowane przez malarza. Irena Śliwa, nazywana „przemyską malarką kwiatów”. Urodziła się w 1923 roku, zmarła w 2012 roku w Przemyślu, gdzie żyła i tworzyła całe życie. Była współzałożycielką Klubu Plastyka Nieprofesjonalnego.
Obraz „Portret Ireny Śliwy”
