Kredensem nazywano początkowo osobne pomieszczenie, w którym przechowywano zastawę stołową, szczególnie cenne naczynia i sztućce oraz przygotowywano potrawy do bezpośredniego podania na stół, np. podgrzewano, gdyż często stygły w drodze z kuchni lub czekając na swoją kolej. Kredensy – meble wykształciły się w XVII wieku. Początkowo były to meble na wyposażeniu pomieszczenia – kredensu, potem pokojowe, na których przede wszystkim prezentowano cenne naczynia. Od wykształcenia się osobnego pokoju – jadalni ich funkcja w ogólnym zarysie odpowiadała funkcji wcześniejszego pomieszczenia. Nie wiadomo, kiedy wykształcił się typowy mebel kuchenny, ale zapewne mniej więcej w tym samym czasie. Był to mebel dwuczęściowy złożony z szafki i nadstawy, niekiedy zaopatrzony w niedużą, wentylowaną szafkę na żywność najczęściej dwuczęściowy. Najbardziej „typową” formą jest dolna szafka z półkami i osobnymi szufladami pod blatem, często marmurowym, z nadstawą w formie trójdzielnej szafki, wspartej na bocznych podporach, z otwartą przestrzenią nad blatem. Kredensy kuchenne zwykle lakierowano na biały kolor.
