Samowar mosiężny o typowym kształcie, z tacą. Pochodzenie: Rosja, 2 poł. XIX w. o wymiarach 60,5 cm wysokości, 36 cm szerokości, 33 cm głębokości, taca o wymiarach: 1,5 cm wysokości, 27 cm szerokości, 39,5 cm głębokości. Stopa okrągła, profilowana, wsparta na czterech łukowatych nóżkach. Stopa płynnie przechodzi w bardzo krótki „trzon” – przewężenie stanowiące połączenie z masywnym korpusem. Korpus wazonowaty, ośmioboczny rozszerza się ku górze i uwypukla, by przejść w węższą walcowatą szyjkę zakończoną płaskim, łukowatym „kołnierzem”. W dole korpusu zamocowany jest okrągły ruszt na węgiel drzewny, otoczony ażurową osłoną doprowadzającą powietrze. Ścianki podzielone na osiem owalnych pól, dodatkowo podkreślonych pionowymi wałkami. Na krawędzi kołnierza plastyczne perełki. Korpus zamknięty jest stosunkowo płaską, profilowaną, pierwotnie ściśle dopasowaną pokrywą z okrągłym otworem pośrodku, z podniesioną krawędzią. Wewnątrz korpusu zamontowana jest pionowa, dość szeroka rura, połączona z paleniskiem na węgiel drzewny. Całość tworzy grzałkę do zagotowania wody nalewanej do korpusu – zbiornika. Rura zwęża się lekko przy wylocie i dopasowuje do krawędzi otworu pośrodku pokrywy, wystając nad niego ok. 0,5 cm. Na krawędź rury nakładany jest wysoki, mosiężny kominek z rozszerzonym wylotem, do oprowadzania spalin. Na krawędź otworu pokrywy nakładany jest rozszerzany, ażurowy w dolnej części „kołnierz”, na którym ustawia się czajniczek z esencją, po wyjęciu komina. U dołu korpusu zamocowany jest kranik z esowatą dźwigienką w formie wici roślinnej do wypuszczania wody ze zbiornika. Na pokrywie zbiornika wybity słabo czytelny znak fabryczny: symbol podobny do szczypiec w kole, a pod spodem litery, prawdopodobnie E A. Samowar ustawiony jest na tacy, stanowiącej z nim komplet, również mosiężnej, w formie wydłużonego prostokąta, z zaokrąglonym jednym z krótszych boków, o dość wysokiej, rozchylonej na boki krawędzi. Pośrodku dłuższych boków przynitowane ozdobne, odlewane uchwyty w formie pętli.
Samowar z tacą
